Sierakowski Park Krajobrazowy położony jest w zachodniej części województwa wielkopolskiego, w przeważającej części w powiecie międzychodzkim na terenie gmin: Chrzypsko Wielkie, Kwilcz i Sieraków oraz w niewielkiej części w powiecie szamotulskim, na terenie gminy Pniewy, w odległości ok. 60 km na północny zachód od Poznania.
Utworzony został na mocy rozporządzenia nr 6/91 Wojewody Poznańskiego z dnia 12 sierpnia 1991 r. na powierzchni 30 413 ha, w celu ochrony polodowcowego krajobrazu części Pojezierza Międzychodzko-Sierakowskiego, o rzeźbie urozmaiconej wzgórzami morenowymi, wydmami, dolinami rzek i rynnami jezior.
Płynąca przez Park rzeka Warta dzieli go na dwie części: północną z wydmowymi terenami porośniętymi borami i południową z pagórkowatym obszarem morenowym częściowo porośniętym lasami liściastymi i leżącymi w głębokich rynnach jeziorami. Najwyższym wzniesieniem na terenie parku jest morenowe wzgórze o wysokości 126 m n.p.m. w okolicach Kwilcza. W Parku są 52 jeziora polodowcowe o powierzchni powyżej 1 ha i wiele mniejszych zbiorników wodnych. Na ogół są to jeziora rynnowe, np. Jezioro Lutomskie, ale największe jezioro – Chrzypskie (304 ha) – jest jeziorem morenowym. Najgłębszym jeziorem jest Jezioro Śremskie (45 m), a jego dno leży 6 m poniżej poziomu morza (jedyna w Wielkopolsce kryptodepresja).
Do najważniejszych jezior należą: